15th March 2019
ಗುಲ್ಜ಼ಾರ್‍ರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಓದುವುದೆಂದರೆ ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿಯ ಪ್ರತಿ ಚೂರಿನಲ್ಲೂ ನನ್ನದೇ ಪೂರ್ಣ ಬಿಂಬಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡಂತಹ ಅನುಭವ. ಮೊನ್ನೆಯ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಸಾಲುಗಳು “ಎಂತಹ ಅಪರಿಚಿತ ಈ ಪರಿಚಯದಾಟ? ನೋವಿಗೂ ನೆರಳಿಗೂ ಇದ್ಯಾವ ಪರಿಯ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಾಲೆಯಾಟ” ಓದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನೊಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಮೌನದ್ದೇ ಓಡಾಟ. ‘ಬಣ್ಣ ಶಕ್ತಿ ರುಚಿ’ ಮೂರು ಗುಣಗಳುಳ್ಳ ಚಹಾ ಎನ್ನುವ ತಲೆಬರಹ ಹೊತ್ತು ಬರುವ ಚಹಾದ ಜಾಹೀರಾತೊಂದು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ನಮಗೂ ಈ ಸಾಲಿಗೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಾಮ್ಯತೆ ಎನಿಸಿತು. ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರತೀ ಹೆಣ್ಣು ದೇಹವೂ ಈ ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದರೂ ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸೄಷ್ಟಿಯ ಸೋಜಿಗವೇ ಸರಿ.
ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭೂಮಂಡಲದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಹಂಚಿಹೋಗಿದ್ದರೂ ಯಾರದ್ದೋ ಖುಷಿಯ ಒಂದು ನಗು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತೆ. ಮತ್ತ್ಯಾರದ್ದೋ ದೇಹಕ್ಕಾದ ಒಂದು ಗಾಯ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತೆ. ನಾವೆಲ್ಲರು ಅಪರಿಚಿತರು ಆದರೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಚಿತರು ಎನ್ನಿಸುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಒಂದಷ್ಟು ಅಪರಿಚಿತ ಹೆಂಗಸರ ಪಾಡು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ಅವಳಿಗೆ ಮೂವತ್ತಾಗಿದೆ. ಸಾಫ್ಟ್‍ವೇರ್ ತಂತ್ರಜ್ಞೆ. ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಕೆಲಸ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತಿರುವ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ-ಗುರಿ, ಆದರೆ ಬಸಿರಾಗಬೇಕೆನ್ನುವ ಬಯಕೆ. ಸಂಸಾರವೋ? ಉದ್ಯೋಗವೋ? ಯಾವುದನ್ನು ಹೇಗೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವುದು ಎನ್ನುವ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. ದಿನ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿರ್ಧಾರ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ನನಗವಳು ಅಪರಿಚಿತೆ. ಆದರೆ ಅವಳ ಪರಿಚಯವಿದೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ!
ಅವಳು ಟೀಚರ್. ಪಬ್ಲಿಕ್ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಯಿಂದಲೇ ಮಾಸ್ ಕಾಪಿ ಮಾಡಿಸಲು ಆಣತಿಯಾಗಿದೆ. ಅವಳ ಆಂತರ್ಯ ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ. ವಿರೋಧಿಸಿದರೆ ಎದುರಿಸಬೇಕಾದ ಆಪಾದನೆಗಳ ಕಳವಳದಿಂದ ಕುಗ್ಗಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ಅಪರಿಚಿತೆ. ಆದರೂ ಪರಿಚಿತಳಂತೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಏಕೆ?!
ಅದೊಂದು ಬ್ಯಾಂಕ್. ಆ ಘಟಕದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೇ ಮಹಿಳಾ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು. ಆಕೆ ವಿಪರೀತ ಸಿನ್ಸಿಯರ್. ತನ್ನ ಪುರುಷ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯ ಯಾವುದೋ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಸೊಪ್ಪು ಹಾಕಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಈಗ ಇಲ್ಲದ ಆಪಾದನೆ ಹೊತ್ತು 22 ವರ್ಷಗಳ ಕೆಲಸಾವಧಿಯ ವಿಚಾರಣೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಉಹೂಂ, ಇವಳೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಪರಿಚಿತೆ? ಅಥವಾ ಪರಿಚಿತಳಾ?!
ಇವಳು ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲೇ ಉದ್ಯೋಗಸ್ಥೆ. ಅವಳ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಗೆ, ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲ ಒಂದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಎರಡು incriment . ಜೊತೆಗೆ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಂದ “ಓ, ಅವಳಾ. . . ಅವಳ್ಬಿಡೀಪ್ಪ. . . .” ಅನ್ನುವ ಉದ್ಗಾರ ಬೇರೆ. ಬಿಸಿ ತುಪ್ಪ ಅವಳ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ. ನನಗಿವಳು ಅಪರಿಚಿತಳೋ? ಪರಿಚಿತಳೋ?!
ಗಂಡ ಮಕ್ಕಳು ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಇವರ ನಡುವೆ ಪಿ.ಹೆಚ್.ಡಿ. ಬಯಕೆ. ಥೀಸೀಸ್ ಕೊಟ್ಟು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ಗೈಡ್‍ಗೆ ಯಾಕೋ ಬರೀ ಥೀಸೀಸ್‍ನಿಂದ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ! ಡಾಕ್ಟರೇಟು ಯಾವಾಗ ಸಿಕ್ಕುವುದೋ ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ಘಳಿಗೆಗಳ ನುಂಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಇಂತಹ ಅಪರಿಚಿತಳ ಪರಿಚಯವೂ ನನಗಿದೆ ತಾನೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಅವಳ ಒಂದು ಕಾಲು ಪೋಲಿಯೋಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅದು ಎಂದೂ ತೊಡಕು ಅನ್ನಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣ ಇರುವುದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಉಡುಗೊರೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ತಾನು ನಿಲ್ಲ ಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಛಲ. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಾಳೆ. ದುಡಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಹೊರಗಡೆ ಎಲ್ಲರ ಸಮವಾಗಿ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ನಿನಗೇನು ದುಡಿತೀಯಲ್ಲಾ ನಮ್ಮನ್ನೂ ಸಾಕು ಎನ್ನುವ ಮನುಷ್ಯತ್ವ ಬರಿದಾದವರು. ಖಂಡಿತಾ ಇವಳು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ಆದರೂ ನನಗೆ ಯಾಕಾರೂ ಇದ್ದಿತು?!
ತನ್ನದಲ್ಲದ ತಪ್ಪಿನಿಂದ ಅವಳೀಗ ಒಂದು ಖಾಯಿಲೆಯ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಳೆ. ಸಾವು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಮುದ್ದಾದ ಮಗುವಿನ ಬದುಕನ್ನು ಖಚಿತಗೊಳಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತೆಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಗಂಡ ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಮತ್ತ್ಯಾವುದೋ ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಕೊಳ್ಳಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆ ಅಪರಿಚಿತೆಯ ಪರಿಚಯ ನನಗೆ ಇದ್ದಿರಬಹುದಾ?!
ಅವಳಿಗೆ ಆಫೀಸಿನಿಂದಲೇ ಕಾರು ಬಂಗ್ಲೆ ಎಲ್ಲಾ ದೊರೆತಿರುವ ಉದ್ಯೋಗ. spastic ಮಗ. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ದೂರಾದ ಗಂಡ. ಇವಳಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ದುಡಿಯಲು ಮನಸ್ಸು ಇಲ್ಲ. ಈ ನಡುವೆ ದೇಹವೂ ಆಗಾಗ್ಗೇ ತನ್ನ ವಯಸ್ಸನ್ನು ತೋರುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ತಾನು ಮಗ ಇಬ್ಬರೂ ಬದುಕಿರುವವರೆಗೂ ಬದುಕಿರಲೇಬೇಕಲ್ಲಾ! ಓಹ್, ಈಗಿರುವಂತೆ ಅವಳು ಅಪರಿಚಿತಳಾಗೇ ಇದ್ದುಬಿಡಲೀ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಈ ಪರಿಚಿತಳ ಬಗ್ಗೆ!
ಅವಳಿಗೆ ದುಡಿಯುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ರಕ್ಷಣೆ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಾಗಿಲು ಬೀಗ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಹಿರಿಯವಳಿಗೆ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸುಮುರಿಸಾದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿ ಹೋದಾಗ ತಿಳಿದಿದೆ ಆ ಬಾಲಕಿ ಈಗ ಏಳು ತಿಂಗಳ ಗರ್ಭಿಣಿ ಅಂತ. ತಾನು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊರಗಬೇಕಿದೆಯೇ ಅವಳೀಗ? ಗರ್ಭಪಾತದ ಹಂತವನ್ನು ಮೀರಿರುವ ಇನ್ನೇನು ಕೈ ಸೇರಲಿರುವ ಮಗುವನ್ನೂ ಅದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ದುಡಿಮೆಗೆ ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಆತಂಕಗೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆಯೇ ಅಥವಾ ಓಹ್, ಅವಳೀಗ ಮಾಡಬೇಕಿರುವುದು ಏನು? ನನಗೆ ಇವರುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರು ಪರಿಚಿತರು?
ಅವರಿಬ್ಬರ ವಿಚ್ಛೇಧನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಕೋರ್ಟ್‍ನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಅವನು ಕೋಟ್ಯಾಧೀಶ. ಇವಳಿಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ಕೊಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಇವಳು ಹಕ್ಕನ್ನು ಭಿಕ್ಷೆಯಂತೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಮಗುವೂ ಇದೆ ಎನ್ನುವ ವಿಷಯ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ತಿಳಿದಿದೆ. ದಾಖಲೆಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅದರೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಅವರು ಒಪ್ಪುವ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವಳು ತನ್ನೆರಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಖಾಲಿ ಕೈ ತೋರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಪರಿಚಿತಳೇ? ಅವನು ಅಪರಿಚಿತನೇ?ಅ ಮಕ್ಕಳು ? ಅವರು ಯಾರು?!
ಇಂತಹ ಪರಿಚಯ-ಅಪರಿಚಯಗಳ ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ತೋಟದ ಪರಿಚಿತ ಕಾಫಿಯು ಹಿತವಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ಲೋಟ ಹಿಡಿದು ಕಿಟಕಿ ಬಳಿ ನಿಂತೆ. ಹೂವು ಮಾರುವವಳು ಬುಟ್ಟಿ ಹೊತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೂವಿನ ಬುಟ್ಟಿಯಿಂದ ಹನಿದಿದ್ದ ನೀರೋ, ಬೆವರೋ ತಿಳಿಯದು. ಅವಳ ತಲೆ ಕೂದಲು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಹನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಅದರ ಪರಿವೆ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅಥವಾ ಅವಳಿಗದು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೋ, ಅವಳಂತೂ ಹೂವು ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಾಯಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಒರಟು ಆದರೆ ಅವಳ ಮುಖ ಹೂವಿನ ಘಮದಂತೆ ಎಂದೂ! ಇವಳೀಗ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಚಿತಳು ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಮತ್ತದೇ ಕಡೆ ಓಟ ಈ ಮನಸ್ಸಿನದು. ಇವಳು ಅಪರಿಚಿತಳೋ? ಪರಿಚಿತಳೋ? ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿ, ತಾಯಿ-ಮಗಳು, ಅತ್ತೆ-ಸೊಸೆ, ಅತ್ತಿಗೆ-ನಾದಿನಿ, ಗೆಳತಿ-ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ, ಹೀಗೆ ಸಬಂಧಗಳ ತಲೆಬರಹದಲ್ಲೇ ಪರಿಚಿತರಾದರೂ ಉಸಿರಿರುವವರೆಗೂ ಅಪರಿಚಿತರಾಗೇ ಉಳಿದುಬಿಡುವವರ ಬಗ್ಗೆ ಏಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಉತ್ತರದ ಹುಡುಕಾಟದ ಮಧ್ಯೆ ಹೂವಿನವಳ ಚಪ್ಪಲಿ ಕಿತ್ತುಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲೆ ಮೋರಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಅವಳು ಅದಕ್ಕೆ ಪಿನ್ನು ಚುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಫಿ ಲೋಟ ಬರಿದಾಯ್ತು. ನಲ್ಲಿಯ ನೀರು ಲೋಟದ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಯಾವುದೋ ಸೋಪಿನಿಂದ ಲೋಟವನ್ನು ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರಶ್ನೆಯು ನಲ್ಲಿಯ ನೀರಿನಷ್ಟೇ ರಭಸದಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
**************************
ಗುಲ್ಜ಼ಾರ್‍ರ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಓದುವುದೆಂದರೆ ಒಡೆದ ಕನ್ನಡಿಯ ಪ್ರತಿ ಚೂರಿನಲ್ಲೂ ನನ್ನದೇ ಪೂರ್ಣ ಬಿಂಬಗಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡಂತಹ ಅನುಭವ. ಮೊನ್ನೆಯ ಓದಿನಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕ ಸಾಲುಗಳು “ಎಂತಹ ಅಪರಿಚಿತ ಈ ಪರಿಚಯದಾಟ? ನೋವಿಗೂ ನೆರಳಿಗೂ ಇದ್ಯಾವ ಪರಿಯ ಕಣ್ಣುಮುಚ್ಚಾಲೆಯಾಟ” ಓದುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನೊಳಗೂ ಹೊರಗೂ ಮೌನದ್ದೇ ಓಡಾಟ. ‘ಬಣ್ಣ ಶಕ್ತಿ ರುಚಿ’ ಮೂರು ಗುಣಗಳುಳ್ಳ ಚಹಾ ಎನ್ನುವ ತಲೆಬರಹ ಹೊತ್ತು ಬರುವ ಚಹಾದ ಜಾಹೀರಾತೊಂದು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ನಮಗೂ ಈ ಸಾಲಿಗೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಾಮ್ಯತೆ ಎನಿಸಿತು. ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಪ್ರತೀ ಹೆಣ್ಣು ದೇಹವೂ ಈ ಮೂರು ಗುಣಗಳನ್ನು ಹೊತ್ತು ತಂದರೂ ತಮ್ಮತಮ್ಮಲ್ಲೇ ವಿಭಿನ್ನವಾಗಿ ನಿಲ್ಲುವ ಸೄಷ್ಟಿಯ ಸೋಜಿಗವೇ ಸರಿ.
ಕೋಟ್ಯಾಂತರ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಭೂಮಂಡಲದ ಉದ್ದಗಲಕ್ಕೂ ಹಂಚಿಹೋಗಿದ್ದರೂ ಯಾರದ್ದೋ ಖುಷಿಯ ಒಂದು ನಗು ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅರಳುತ್ತೆ. ಮತ್ತ್ಯಾರದ್ದೋ ದೇಹಕ್ಕಾದ ಒಂದು ಗಾಯ ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸನ್ನು ಘಾಸಿಗೊಳಿಸುತ್ತೆ. ನಾವೆಲ್ಲರು ಅಪರಿಚಿತರು ಆದರೂ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಚಿತರು ಎನ್ನಿಸುವ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಒಂದಷ್ಟು ಅಪರಿಚಿತ ಹೆಂಗಸರ ಪಾಡು ನೆನಪಾಯ್ತು.
ಅವಳಿಗೆ ಮೂವತ್ತಾಗಿದೆ. ಸಾಫ್ಟ್‍ವೇರ್ ತಂತ್ರಜ್ಞೆ. ಹೊತ್ತುಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ಕೆಲಸ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ರಾಚುತ್ತಿರುವ ಆಕಾಂಕ್ಷೆ-ಗುರಿ, ಆದರೆ ಬಸಿರಾಗಬೇಕೆನ್ನುವ ಬಯಕೆ. ಸಂಸಾರವೋ? ಉದ್ಯೋಗವೋ? ಯಾವುದನ್ನು ಹೇಗೆ ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವುದು ಎನ್ನುವ ಗೊಂದಲದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. ದಿನ ಕಳೆದುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ನಿರ್ಧಾರ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದೆ. ನನಗವಳು ಅಪರಿಚಿತೆ. ಆದರೆ ಅವಳ ಪರಿಚಯವಿದೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿದೆಯಲ್ಲ!
ಅವಳು ಟೀಚರ್. ಪಬ್ಲಿಕ್ ಪರೀಕ್ಷೆಯಲ್ಲಿ ಮೇಲಧಿಕಾರಿಯಿಂದಲೇ ಮಾಸ್ ಕಾಪಿ ಮಾಡಿಸಲು ಆಣತಿಯಾಗಿದೆ. ಅವಳ ಆಂತರ್ಯ ಒಪ್ಪುತ್ತಿಲ್ಲ. ವಿರೋಧಿಸಿದರೆ ಎದುರಿಸಬೇಕಾದ ಆಪಾದನೆಗಳ ಕಳವಳದಿಂದ ಕುಗ್ಗಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಅವಳನ್ನು ನೋಡಿಯೇ ಇಲ್ಲದ ಅಪರಿಚಿತೆ. ಆದರೂ ಪರಿಚಿತಳಂತೆನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಏಕೆ?!
ಅದೊಂದು ಬ್ಯಾಂಕ್. ಆ ಘಟಕದಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೇ ಮಹಿಳಾ ಉದ್ಯೋಗಿಗಳು. ಆಕೆ ವಿಪರೀತ ಸಿನ್ಸಿಯರ್. ತನ್ನ ಪುರುಷ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಯ ಯಾವುದೋ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಸೊಪ್ಪು ಹಾಕಲಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಈಗ ಇಲ್ಲದ ಆಪಾದನೆ ಹೊತ್ತು 22 ವರ್ಷಗಳ ಕೆಲಸಾವಧಿಯ ವಿಚಾರಣೆ ಎದುರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಉಹೂಂ, ಇವಳೂ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಪರಿಚಿತೆ? ಅಥವಾ ಪರಿಚಿತಳಾ?!
ಇವಳು ದೊಡ್ಡ ಕಂಪನಿಯಲ್ಲೇ ಉದ್ಯೋಗಸ್ಥೆ. ಅವಳ ಬುದ್ಧಿಮತ್ತೆಗೆ, ಶ್ರಮಕ್ಕೆ ಸಿಕ್ಕ ಪ್ರತಿಫಲ ಒಂದೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಎರಡು incriment . ಜೊತೆಗೆ ಸಹೋದ್ಯೋಗಿಗಳಿಂದ “ಓ, ಅವಳಾ. . . ಅವಳ್ಬಿಡೀಪ್ಪ. . . .” ಅನ್ನುವ ಉದ್ಗಾರ ಬೇರೆ. ಬಿಸಿ ತುಪ್ಪ ಅವಳ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ. ನನಗಿವಳು ಅಪರಿಚಿತಳೋ? ಪರಿಚಿತಳೋ?!
ಗಂಡ ಮಕ್ಕಳು ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಇವರ ನಡುವೆ ಪಿ.ಹೆಚ್.ಡಿ. ಬಯಕೆ. ಥೀಸೀಸ್ ಕೊಟ್ಟು ನಾಲ್ಕು ವರ್ಷವಾಗುತ್ತಾ ಬಂತು. ಗೈಡ್‍ಗೆ ಯಾಕೋ ಬರೀ ಥೀಸೀಸ್‍ನಿಂದ ಸಮಾಧಾನವಿಲ್ಲ. ಅವಳಿಗೆ ಬೇರೇನೂ ಬೇಕಿಲ್ಲ! ಡಾಕ್ಟರೇಟು ಯಾವಾಗ ಸಿಕ್ಕುವುದೋ ಎನ್ನುವ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲೇ ಘಳಿಗೆಗಳ ನುಂಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಇಂತಹ ಅಪರಿಚಿತಳ ಪರಿಚಯವೂ ನನಗಿದೆ ತಾನೆ ಎಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
ಅವಳ ಒಂದು ಕಾಲು ಪೋಲಿಯೋಗೆ ಬಲಿಯಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅದು ಎಂದೂ ತೊಡಕು ಅನ್ನಿಸಿಯೇ ಇಲ್ಲ. ಪ್ರಾಣ ಇರುವುದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಉಡುಗೊರೆ ಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ತನ್ನ ಕಾಲ ಮೇಲೆ ತಾನು ನಿಲ್ಲ ಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಛಲ. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿದ್ದಾಳೆ. ದುಡಿಯುತ್ತಾಳೆ. ಹೊರಗಡೆ ಎಲ್ಲರ ಸಮವಾಗಿ. ಮನೆಯೊಳಗೆ ನಿನಗೇನು ದುಡಿತೀಯಲ್ಲಾ ನಮ್ಮನ್ನೂ ಸಾಕು ಎನ್ನುವ ಮನುಷ್ಯತ್ವ ಬರಿದಾದವರು. ಖಂಡಿತಾ ಇವಳು ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ . ಆದರೂ ನನಗೆ ಯಾಕಾರೂ ಇದ್ದಿತು?!
ತನ್ನದಲ್ಲದ ತಪ್ಪಿನಿಂದ ಅವಳೀಗ ಒಂದು ಖಾಯಿಲೆಯ ಬಲೆಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಳೆ. ಸಾವು ನಿರ್ಧಾರವಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಮುದ್ದಾದ ಮಗುವಿನ ಬದುಕನ್ನು ಖಚಿತಗೊಳಿಸುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಚಿತೆಗೆ ಹತ್ತಿರವಾಗುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಗಂಡ ಮತ್ತೆಲ್ಲೋ ಮತ್ತ್ಯಾವುದೋ ಹೆಣ್ಣಿನ ದೇಹಕ್ಕೆ ಕೊಳ್ಳಿ ಇಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆ ಅಪರಿಚಿತೆಯ ಪರಿಚಯ ನನಗೆ ಇದ್ದಿರಬಹುದಾ?!
ಅವಳಿಗೆ ಆಫೀಸಿನಿಂದಲೇ ಕಾರು ಬಂಗ್ಲೆ ಎಲ್ಲಾ ದೊರೆತಿರುವ ಉದ್ಯೋಗ. spastic ಮಗ. ಆ ಕಾರಣಕ್ಕೇ ದೂರಾದ ಗಂಡ. ಇವಳಿಗೆ ಹೊರಗೆ ಹೋಗಿ ದುಡಿಯಲು ಮನಸ್ಸು ಇಲ್ಲ. ಈ ನಡುವೆ ದೇಹವೂ ಆಗಾಗ್ಗೇ ತನ್ನ ವಯಸ್ಸನ್ನು ತೋರುತ್ತಿದೆ. ಆದರೆ ತಾನು ಮಗ ಇಬ್ಬರೂ ಬದುಕಿರುವವರೆಗೂ ಬದುಕಿರಲೇಬೇಕಲ್ಲಾ! ಓಹ್, ಈಗಿರುವಂತೆ ಅವಳು ಅಪರಿಚಿತಳಾಗೇ ಇದ್ದುಬಿಡಲೀ ಅಂತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಈ ಪರಿಚಿತಳ ಬಗ್ಗೆ!
ಅವಳಿಗೆ ದುಡಿಯುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ. ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳನ್ನೂ ರಕ್ಷಣೆ ಎನ್ನುವ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಬಾಗಿಲು ಬೀಗ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಾಳೆ. ಹಿರಿಯವಳಿಗೆ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಇರಿಸುಮುರಿಸಾದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಡಾಕ್ಟರ್ ಬಳಿ ಹೋದಾಗ ತಿಳಿದಿದೆ ಆ ಬಾಲಕಿ ಈಗ ಏಳು ತಿಂಗಳ ಗರ್ಭಿಣಿ ಅಂತ. ತಾನು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ ಇಲ್ಲ ಎಂದು ಕೊರಗಬೇಕಿದೆಯೇ ಅವಳೀಗ? ಗರ್ಭಪಾತದ ಹಂತವನ್ನು ಮೀರಿರುವ ಇನ್ನೇನು ಕೈ ಸೇರಲಿರುವ ಮಗುವನ್ನೂ ಅದೇ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ದುಡಿಮೆಗೆ ಹೋಗುವ ಬಗ್ಗೆ ಆತಂಕಗೊಳ್ಳಬೇಕಿದೆಯೇ ಅಥವಾ ಓಹ್, ಅವಳೀಗ ಮಾಡಬೇಕಿರುವುದು ಏನು? ನನಗೆ ಇವರುಗಳಲ್ಲಿ ಯಾರು ಪರಿಚಿತರು?
ಅವರಿಬ್ಬರ ವಿಚ್ಛೇಧನ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಕೋರ್ಟ್‍ನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಅವನು ಕೋಟ್ಯಾಧೀಶ. ಇವಳಿಗೆ ಜೀವನಾಂಶ ಕೊಡಲು ನಿರಾಕರಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಇವಳು ಹಕ್ಕನ್ನು ಭಿಕ್ಷೆಯಂತೆ ಬೇಡುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಬರುವ ಮೊದಲೇ ಅವನಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಮದುವೆಯಾಗಿ ಮಗುವೂ ಇದೆ ಎನ್ನುವ ವಿಷಯ ಅವಳಿಗೆ ಈಗ ತಿಳಿದಿದೆ. ದಾಖಲೆಯನ್ನೂ ಹಿಡಿದು ನ್ಯಾಯಾಧೀಶರ ಬಾಗಿಲು ಬಡಿಯುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ ಅದರೆ ಅದ್ಯಾಕೋ ಅವರು ಒಪ್ಪುವ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವಳು ತನ್ನೆರಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಖಾಲಿ ಕೈ ತೋರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅಳುತ್ತಲೇ ಇದ್ದಾಳೆ. ಅವಳು ಪರಿಚಿತಳೇ? ಅವನು ಅಪರಿಚಿತನೇ?ಅ ಮಕ್ಕಳು ? ಅವರು ಯಾರು?!
ಇಂತಹ ಪರಿಚಯ-ಅಪರಿಚಯಗಳ ದ್ವಂದ್ವಕ್ಕೆ ಯಾವುದೋ ಅಪರಿಚಿತ ತೋಟದ ಪರಿಚಿತ ಕಾಫಿಯು ಹಿತವಾಗಿರುತ್ತೆ ಅಂತ ಲೋಟ ಹಿಡಿದು ಕಿಟಕಿ ಬಳಿ ನಿಂತೆ. ಹೂವು ಮಾರುವವಳು ಬುಟ್ಟಿ ಹೊತ್ತು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೂವಿನ ಬುಟ್ಟಿಯಿಂದ ಹನಿದಿದ್ದ ನೀರೋ, ಬೆವರೋ ತಿಳಿಯದು. ಅವಳ ತಲೆ ಕೂದಲು ತುದಿಯಲ್ಲಿ ನೀರು ಹನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಅವಳಿಗೆ ಅದರ ಪರಿವೆ ಇದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ ಅಥವಾ ಅವಳಿಗದು ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವೋ, ಅವಳಂತೂ ಹೂವು ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬಾಯಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಒರಟು ಆದರೆ ಅವಳ ಮುಖ ಹೂವಿನ ಘಮದಂತೆ ಎಂದೂ! ಇವಳೀಗ ಎಷ್ಟೊಂದು ಪರಿಚಿತಳು ಅನ್ನಿಸಿತು.
ಮತ್ತದೇ ಕಡೆ ಓಟ ಈ ಮನಸ್ಸಿನದು. ಇವಳು ಅಪರಿಚಿತಳೋ? ಪರಿಚಿತಳೋ? ಅಕ್ಕ-ತಂಗಿ, ತಾಯಿ-ಮಗಳು, ಅತ್ತೆ-ಸೊಸೆ, ಅತ್ತಿಗೆ-ನಾದಿನಿ, ಗೆಳತಿ-ಸಹೋದ್ಯೋಗಿ, ಹೀಗೆ ಸಬಂಧಗಳ ತಲೆಬರಹದಲ್ಲೇ ಪರಿಚಿತರಾದರೂ ಉಸಿರಿರುವವರೆಗೂ ಅಪರಿಚಿತರಾಗೇ ಉಳಿದುಬಿಡುವವರ ಬಗ್ಗೆ ಏಳುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ನನ್ನ ಉತ್ತರದ ಹುಡುಕಾಟದ ಮಧ್ಯೆ ಹೂವಿನವಳ ಚಪ್ಪಲಿ ಕಿತ್ತುಹೋಯಿತು. ಅಲ್ಲೆ ಮೋರಿ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತು ಅವಳು ಅದಕ್ಕೆ ಪಿನ್ನು ಚುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದದ್ದು ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ನನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಕಾಫಿ ಲೋಟ ಬರಿದಾಯ್ತು. ನಲ್ಲಿಯ ನೀರು ಲೋಟದ ಮೇಲೆ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು. ಅದು ಯಾವುದೋ ಸೋಪಿನಿಂದ ಲೋಟವನ್ನು ತಿಕ್ಕುತ್ತಿದ್ದೆ. ಪ್ರಶ್ನೆಯು ನಲ್ಲಿಯ ನೀರಿನಷ್ಟೇ ರಭಸದಲ್ಲಿ ಹರಿಯುತ್ತಿತ್ತು.
**************************
Comments
Post a Comment